Bij concentratiekampen denkt men spontaan aan de gruwelijke
vernietigingskampen in Polen. De misdaden en horror die zich afspeelden in
nazi-kampen als Auschwitz-Birkenau, Treblinka of Buchenwald hebben ervoor
gezorgd dat de namen van dergelijke plaatsen ons ook vandaag nog doen huiveren.
Maar ook dicht bij huis in België speelde zich een onvoorstelbare gruwel
af. Vanuit de Dossinkazerne werden mensen op transport gezet naar de
vernietigingskampen. In het Fort van Breendonk waren weliswaar geen gaskamers,
maar voor de rest moest het kamp in niets onderdoen voor de doodskampen.
Gevangenen werden er mishandeld, geslagen, gefolterd of koudweg geëxecuteerd. Reeds
van in het begin van de oorlog werd het kamp bekend/berucht als “de hel van
Breendonk”.
Onze leerlingen werden ondergedompeld in deze zwarte bladzijden van onze
geschiedenis. Zo leerden ze dat de kampleiding van Breendonk uiterst wreed en boosaardig was. Dat er aanvankelijk
alleen Duitse SS'ers waren onder leiding van de eerste kampcommandant
SS-Sturmbannführer Philip Schmitt. Maar ook dat er Vlaamse SS'ers toetraden tot de kampleiding en dat vanaf
dat ogenblik de omstandigheden
onmenselijk werden. Deze Vlaamse bewakers behandelden de gevangenen nog
slechter dan de Duitse. Naar het toilet gaan was beperkt tot één minuut per dag
en men moest toestemming vragen. Men kreeg nauwelijks te eten, op wat brood, koffie
en waterige soep van rapen en bieten na.
Ook de executieplaats en folterkamer maakten indruk op onze zesdejaars. Doordat zoveel
van het kamp bewaard is gebleven is het een indrukwekkende ervaring. Wanneer je
hier buitenkomt denk je alleen maar: dit mag nooit meer gebeuren en hoe is
het mogelijk dat mensen elkaar zoiets kunnen aandoen?
Bij het bezoek aan de Dossinkazerne werd het verhaal van de
Jodenvervolging verteld. De Duitse bezetter besloot om de kazerne in de Tweede
Wereldoorlog te gebruiken als
‘Sammellager’, een verzamelkamp voor Joden en zigeuners. Vanuit Dossin
vertrokken vijfentwintig duizend Joden en driehonderdvijftig zigeuners, die van
hieruit naar Auschwitz-Birkenau en enkele andere kampen getransporteerd werden,
waar twee op de drie meteen na aankomst vergast werden.
Het hoeft geen betoog dat de leerlingen onder de indruk waren van wat ze,
zowel in Breendonk als in Mechelen, hoorden, zagen en voelden.
Tekst: Henk Joppen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten