Woensdag 11 januari gingen we met het hele zesde jaar naar het fort van Breendonk, een doorvoerkamp tijdens de Tweede Wereldoorlog. Al bij aankomst was het duidelijk dat het kamp niets van zijn kenmerken heeft verloren: uitgestrekte vlakten met hier en daar een greppel, wachttorens, lange gangen en trieste binnenplaatsen. Breendonk straalt verdriet en weemoed uit.
Het vele lijden van de (voornamelijk politieke) gevangenen die er jaren van hun leven hebben moeten doorbrengen, werd pas echt duidelijk bij het zien en vernemen van de mensonwaardige omstandigheden waarin zij leefden. Gevangenen werden uitgehongerd en mishandeld op manieren die wij ons vandaag de dag niet kunnen voorstellen. Het scherpe contrast met de warme jassen van de leerlingen en de vodden waarin de gevangenen jaren geleden rondliepen, kon niet duidelijker.
Het fort zelf is in zijn oorspronkelijke staat gebleven, met uitzondering van de bedden en matrassen die werden weggehaald na vandalisme en werden vervangen door exacte replica‘s. Het is jammer dat zulke dingen gebeuren want zoals een klein bord aan de ingang van het Fort ons eraan herinnerde, hebben er hier (te) veel mensen hun leven gegeven zodat wij nu in vrijheid zouden kunnen leven.
Tekst: Maarten Denoo - Foto's: Karen De Marelle en Joachim Humblet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten