Onze zesdejaars doen dit jaar opnieuw mee aan het project ‘Zo was onze oorlog’. Ook de
afgelopen jaren interviewden onze leerlingen hun grootouders of overgrootouders over
het leven in de Tweede Wereldoorlog. In oktober 2014 verscheen hierover een boek van Pieter Serrien. Daarin
zijn vele van die interviews gebundeld.
Dit jaar doen we het project voor de
laatste keer. Veel getuigen zijn er niet meer, vele verhalen zijn verteld.
Gedurende 5 jaar hebben we meer dan 800 mensen aan het woord gelaten. We doen
daar dit jaar nog eens een honderdtal interviews bij.
De eerste
interviews komen binnen en de resultaten zijn bemoedigend. Het zijn weer stuk
voor stuk boeiende verhalen. Je kan ze nalezen op de facebookpagina van ‘Zo was
onze oorlog’.
Sam Ysebaert uit
6 humane verwoordt het zo:
Voor het project ‘Zo was onze oorlog’ interviewde ik mijn oma, Edith De Smet. Ze is 1926 geboren en was veertien jaar toen de oorlog begon, waardoor ze mij de ideale kandidaat leek voor deze opdracht.
Voor we aan het interview begonnen zei ze dat ze zich niet meer veel herinnerde omdat het al zo lang geleden was, maar toch kon ze nog veel vertellen. Af en toe moest ik het gesprek een duwtje in de rug geven door een vraag te stellen, waardoor ze zich dingen herinnerde die ze dacht al lang vergeten te zijn…
Het zal toch
even wennen worden wanneer ik eind maart een definitief punt zet achter
het project. Vijf jaar ‘ Zo was onze oorlog’ veranderde ook mijn visie op
geschiedenisschrijven. Verhalen zijn sterker wanneer ze verteld worden door
mensen die het hebben meegemaakt en dat was het unieke aan dit project.
Henk Joppen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten