AllesKam-quiz

Noteer het alvast in uw agenda: op 9 maart organiseert het oudercomité van onze school de "Alles KAMquiz": 

Tijdig inschrijven, want het aantal plaatsen is beperkt!

Una profesora de Costa Rica

Op maandag 16 januari kregen enkele leerlingen uit het vijfde jaar moderne talen tijdens de les Spaans een bezoekje van medewerksters van een organisatie die buitenlandse taalreizen organiseert.  

 

 Yendri, een Costaricaanse lerares, gaf informatie over Costa Rica: de cultuur, het landschap en de taal die er gesproken wordt. 

De hele uitleg gebeurde uiteraard in het Spaans, waar de leerlingen helemaal geen moeite mee hadden. Na afloop waren er nog enkele vragen, die Yendri zeer enthousiast beantwoordde. 

Tekst: Nancy Tshimanga

Junior journaliste doet het weer!

Vorig jaar moest ze genoegen nemen met een zilveren medaille, maar dit jaar kon niemand haar overtreffen: Dalia Janicki uit klas 322 behaalde de eerste plaats op de Junior Journalistwedstrijd 2012 in de reeks tweede graad met Caesar@internetum. 

Voor de derde graad werd Maarten Denoo knap tweede met een artikel over games en geweld.

Proficiat, allebei!

Ieren pakken mediatheek moeiteloos in

Of ze correct geparkeerd stonden? En of dat niet te ver van de zaal was, want er was wel wat uit te pakken... 

Ze kwamen letterlijk met de deur in huis vallen, maar de vijf mensen van de Emerald Isle Theatre Company waren dan ook helemaal klaar voor een dagje op het Koninklijk Atheneum van Mortsel. In de namiddag speelden ze net als vorig jaar voor de tweedejaars; in de voormiddag brachten ze voor de vierdes "Dear Modernity".

Zeven leerlingen mochten meespelen. Vooraf werd even samen gerepeteerd, zodat alles op rolletjes zou lopen. Veel zorgen hoefden de acteurs zich niet te maken; de vrijwilligers leken wel professionals!

En toen was het ineens "voor echt". Het licht werd gedimd en de acteurs vlogen erin. In een wervelend tempo wisselden ze van rol, terwijl ze zongen en speelden alsof hun leven op het spel stond. 

Het publiek at uit hun hand. Dat ze al eens bij iemand op de schoot kwamen zitten of iemand uitnodigden om mee te komen dansen was daar niet vreemd aan, maar het was vooral het enthousiasme waarmee de Ieren speelden dat de aandacht van de vierdejaars stevig vasthield.

Dear Modernity? They loved it!


Foto's: Alexandra Kalonji en Myriam Szynalikhttp://eitcontour.com/?p=2358

de recht-vaardige rechters van 5 en 6 economie

Zijn de leerlingen van 3e graad economie recht-vaardig ?

Dat was de doelstelling van de Hoge Raad voor Justitie, namelijk leerlingen onderdompelen in de wereld van het gerecht door hen live een proces te laten bijwonen en door hen via een rollenspel zelf een proces te laten “spelen” in een rechtszaal.  En of dat gelukt is ?

Vanaf 9 januari stond elke les economie in het teken van het recht, soorten rechtbanken, verschillende casussen, soorten straffen en soorten magistraten. Ja, de theorie ging er vlotjes in als we konden teruggrijpen naar een zeer goed begeleidend infoboekje. 

De organisatie van ons kosteloos dagprogramma op 18 januari was in handen van de Koning Boudewijnstichting. Wij dienden ons enkel om 9u15 aan te bieden in het Vlinderpaleis, ofwel het Justitiepaleis van Antwerpen (in de volksmond ook wel de frietzak genoemd). En zo geschiedde…

Twee super-substituten Procureur des Konings (alias het openbaar ministerie), de dames De Groof en Van Hecke, stonden in de aanslag en weg waren we, recht de “catacomben” in, geen ontsnappen meer aan, enkel met een “badge”.

Na een zeer verhelderende uitleg over de rechtbankenpiramide, een “Je kan maar iets fout doen als het in het Strafwetboek staat”(!), en hopen voorbeelden die tot de verbeelding spraken, maar voor de dames “dagelijkse kost” zijn, waren we goed opgewarmd om te gaan luisteren in de Rechtbank van 1ste aanleg, correctionele kamer. 

Onderweg in de lift (voor het personeel, geboeide beklaagden worden met een andere lift naar de rechtbank gebracht) nog even getuige geweest van een informele babbel  tussen  “onze” substituut en Meester Platteau over een akkefietje van een cliënt (lees: beklaagde) met een enkelband die naar het ziekenhuis moet. Het is duidelijk: er heerst een groot respect in de verschillende geledingen van het gerecht, tussen alle verschillende actoren, en niet omdat ze toevallig een toga dragen. Het lijkt één grote familie buiten de rechtbank, maar eens de rechtbank in werking treedt, tracht elkeen zijn taak naar best vermogen te vervullen, van advocaat over rechter, griffier, bode, substituut en tolk, tot de aanwezige politie (om de beklaagde niet te laten ontsnappen).

De kleine rechtzaal was direct gevuld met onze leerlingen en enkele vaste rechtbankbezoekers, meestal gepensioneerde oud-medewerkers. Elke zitting is openbaar, dus vrij toegankelijk. Na enkele voorgeleide processen met vragen om uitstel (vertragingsmanoever?), zagen we een zeer gemotiveerde meester (lees advocaat) in actie (eindelijk… een schijnhuwelijk …). “Onze” substituut verschoof van bank tot bank om bijkomende uitleg te verschaffen. 

Na het pleidooi geeft de rechter de datum van vonnis mee en hop, naar de volgende zaak. De tolk wordt ingezworen, de geboeide beklaagde wordt voorgeleid, wij veren telkens op (en gaan weer zitten als de rechter gezeten is), als de bode spreekt: “de rechtbank”, en de politieagenten verliezen "hun" beklaagde geen moment uit het oog.

Na de advocaat van de burgelijke partij en het openbaar ministerie (met een opsomming van feiten waarvoor bewijs geleverd is en de voorgestelde strafmaat) is het woord aan de advocaat van de beklaagde. Strafpleiter Meester Masson laat ons genieten van een toch wel goed gefundeerd pleidooi. Zijn client lijkt plots toch niet meer zo gevaarlijk. Of zijn we in de val getrapt? Hoe gaat de rechter oordelen-beoordelen-veroordelen? We zullen het niet weten, of we dienen op dag waarop het vonnis wordt vrijgegeven naar de rechtbank te gaan… 

Tijd voor de lunch in een aparte zaal, samen met onze substituut. Elk jaar wordt een examen uitgeschreven waar 400 kandidaten aan deelnemen. Slechts een twintigtal haalt het en heeft kans om substituut te worden. Geen wonder dat het echte wandelende encyclopediën zijn. Als bewijs wordt het Strafwetboek even getoond. Het parket behandelt elk jaar 50 000 nieuwe zaken, waarvan een gedeelte wordt geseponeerd (lees: geklasseerd, niet vervolgd). Heeft regering Di Rupo besparingen voorzien voor Justitie?

Geen tijd voor overpeinzingen, het rollenspel roept. De casus wordt uitgelegd, elke leerling krijgt een rol toebedeeld en heeft 30 minuten voorbereidingstijd. Dan moeten we de lift weer in en naar “onze” rechtbank, toga’s aan, op de juiste plaats gaan staan of zitten en plots lijkt het allemaal een stuk serieuzer. Als leerkracht zag ik leerlingen openbloeien in hun “rol”, creatieve invalshoeken in een pleidooi verwerken of de juiste terechtwijzingen doen als een volleerd rechter. En wie staat daar zo vol overtuiging de openbare veiligheid te verdedigen: Tim of Robbe? 

Onze substituten staan klaar met raad en daad. Tijd om de rechters te laten “nadenken”, hun straf te bepalen en te motiveren. Er mogen geen fouten worden gemaakt, zoniet volgt de nietigverklaring!

Achteraf blijkt dat dezelfde casus bij andere klasgroepen tot andere straffen heeft geleid, of zelfs vrijspraak… Je ziet ze twijfelen: 'Hebben we wel juist geoordeeld, waren we wel "rechtvaardig"?'

Niemand heeft gemerkt dat tijdens onze dag “opsluiting” buiten de zon scheen. In de ban van het gerecht, dat waren we! Wanneer kunnen we opnieuw inschrijven?

Carol Ideler, leerkracht economie

Zesdes bezoeken fort van Breendonk

Woensdag 11 januari gingen we met het hele zesde jaar naar het fort van Breendonk, een doorvoerkamp tijdens de Tweede Wereldoorlog. Al bij aankomst was het duidelijk dat het kamp niets van zijn kenmerken heeft verloren: uitgestrekte vlakten met hier en daar een greppel, wachttorens, lange gangen en trieste binnenplaatsen. Breendonk straalt verdriet en weemoed uit. 

Het vele lijden van de (voornamelijk politieke) gevangenen die er jaren van hun leven hebben moeten doorbrengen, werd pas echt duidelijk bij het zien en vernemen van de mensonwaardige omstandigheden waarin zij leefden. Gevangenen werden uitgehongerd en mishandeld op manieren die wij ons vandaag de dag niet kunnen voorstellen. Het scherpe contrast met de warme jassen van de leerlingen en de vodden waarin de gevangenen jaren geleden rondliepen, kon niet duidelijker. 

Het fort zelf is in zijn oorspronkelijke staat gebleven, met uitzondering van de bedden en matrassen die werden weggehaald na vandalisme en werden vervangen door exacte replica‘s. Het is jammer dat zulke dingen gebeuren want zoals een klein bord aan de ingang van het Fort ons eraan herinnerde, hebben er hier (te) veel mensen hun leven gegeven zodat wij nu in vrijheid zouden kunnen leven.

Tekst: Maarten Denoo - Foto's: Karen De Marelle en Joachim Humblet

Yanina Wickmayer, 10 jaar geleden...

Het is fijn te horen dat Yanina Wickmayer nog af en toe eens terugdenkt aan haar vroegere school. Tien jaar geleden was Yanina te gast bij Karrewiet, het actualiteitenmagazine van de VRT voor kinderen van 9 tot 12 dat dit weekend zijn tiende verjaardag vierde. Voor de gelegenheid kreeg ze de uitzending van toen nog eens opnieuw te zien.


De mensen van Karrewiet kwamen ook op bezoek bij de sporters van nu, in de les van mevrouw Janssens. 


Kijk zelf maar: hier of hier.