Vijf leerlingen van zes toerisme hadden alles voorbereid: dagplanning, afspraken, busvervoer, gidsen, lunch. Zo kregen ze de kans hun opgedane kennis aan een realiteitstoets te onderwerpen.
De voormiddag speelde zich voornamelijk ondergronds af. In een simulatieopstelling leerden we hoe het moest hebben aangevoeld om steenkool te ontginnen: hoe gevaarlijk het moet zijn geweest, hoe lawaaierig en hoe lastig. Probeer maar eens een paar uur lang gehurkt te zitten!
Na de middag onderzochten we enkele culturele aspecten: hoe de mijn de streek domineerde door in alles te voorzien, wat er met het steenafval gebeurde, wat de toekomstplannen voor de mijnsite en omgeving zijn...
We werden toegelaten in de Fatihmoskee, waar een van de twee groepen het middaggebed mocht bijwonen. De donkere, gesloten kathedraal stond in schril contrast met de lichte, kleurrijke, open moskee.
Ook in een Poolse barak gingen we een kijkje nemen. Daar verbleven meerdere gezinnen terwijl ze wachtten op hun beloofde woonst. Nu hing er een tijdlijn met daarop de geschiedenis van de migratie naar België in functie van de mijnbouw, met enkele koolzwarte bladzijden, zoals de ramp in Marcinelle.
Om drie uur verzamelden vijf en zes toerisme weer om de terugtocht aan te vatten. Over een ding leek iedereen het alvast eens: de mijnwerkers verdienden bergen respect.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten