Het bleke winterzonnetje had zowel de sneeuw als de files doen smelten, zodat we vroeger dan voorzien in Halle stonden. Wat we zagen? Vrachtwagens die non-stop aanreden en een gigantisch bedrijfsterrein. Onze missie: op verkenning bij een van de grootste werkverstrekkers van het land.
Distributiecentrum Dassenveld verwelkomde ons met een drankje en een koekje. Dat lieten de leerlingen van zes economie zich geen twee keer zeggen. Intussen kregen ze ook een korte historiek van het bedrijf voorgeschoteld, van bakkerszoon opa Colruyt tot kleinzoon Jef en de recentste bouwwerken.
Gids Dieter leidde ons eerst naar de diepvrieskamer, waar vroeger alle werknemers een tijd moesten werken. Nu staan er alleen vrijwilligers: allemaal mannen, stevig ingeduffeld. Het is er -26°C en dus blijven we er maar kort.
De bananenkamer spreekt tot de verbeelding. Drugs of tropische spinnen zien we er niet, maar ze worden af en toe gevonden tussen het fruit. In de inpakhal worden peren en appels, gember en uien op schaaltjes geschikt. De steeltjes wijzen naar binnen, zodat het plastiek niet scheurt. De velletjes van de ajuinen worden weggezogen. Aan alles is gedacht.
Karretjes en heftrucks navigeren nagenoeg de hele tijd voor en achter ons. Peters en meters begeleiden de nieuwelingen door het doolhof van dozen en pakketten. Alles heeft een plaats, maar je moet die zo snel mogelijk weten te bereiken. De specialist ter zake heeft maar liefst zes armen die doelgericht van de ene bak naar de andere kar glijden. Deze geautomatiseerde 'orderpicker' doet het werk van zeventig mensen.
Sneller dan verwacht zijn we terug in de warme vergaderzaal. We vullen het evaluatieformulier in met een blokje kaas bij de hand. Uitstekend, wat dacht u?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten