Het zal het nieuwe ritme zijn, het toegeven aan vaste patronen, die zich kalm opdringen, met de zekerheid dat ze het toch zullen halen. Kijk maar rond: hier verschijnt al een eerste geeuw, daar is al iemand sneller afgeleid...
Moe maar tevreden ben ik. Meer tevreden dan moe, al bij al. De nieuwe leerlingen werken verrassend goed mee, willen vooruit. De meesten toch. De vertrouwde leerlingen vinden het niet al te erg me weer te zien, of weten toch te doen alsof.
En ja, er zijn er ook die alles saai vinden en alleen naar de klas komen om met hun buur te praten, die hun boeken amper hebben, maar ze wel al thuis vergeten zijn. Let eens op, mannen. Schrijf je dan de antwoorden op een cursusblad?
Misschien moet ik dit blogbericht gewoon herschrijven. Vier dagen tijd had de tevredenheid nodig. Het klinkt bijna lachwekkend: amper begonnen en nu al tevreden? Is het schooljaar niet nog maar net begonnen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten