GWP Berlijn: Berlin tut gut!

Zondag 5 mei 2019. Het is vroeg in de ochtend als bijna 120 leerlingen samenstromen aan de Molenlei in Mortsel. Ze hebben maar één doel: Berlijn ontdekken en vooral beleven. De rit is lang, maar het gaat vooruit. Rond 17u bereiken we het centrum van Berlijn. Het voelt wat fris die avond, maar om 18u45 staat de eerste groep klaar voor een bezoek aan de Reichstag, het Parlement van de Duitse hoofdstad. Boven in de koepel krijgen onze leerlingen al een eerste zicht op de belangrijkste gebouwen. Foto’s en selfies worden genomen, vriendschappen gesloten...

De volgende dagen wachten nog bezoeken aan de Stasigevangenis, Charlottenburg, concentratiekamp Sacksenhausen, Wannsee, Ceciliënhof in Potsdam, het Olympisch stadion, de vele gezellige wijken en natuurlijk een wandeling langs Unter der Linden en de Muur.

Tussen 1961 en 1989  is de stad verdeeld, gescheiden door een schutting. Onze leerlingen ontdekken dat het bijna onmogelijk is om de Muur over te steken. Het ‘arbeidersparadijs’ met hamers en sikkels, waar Marx en Engels nog op een voetstuk staan, sterft in 1989 een zachte dood. Aan de muur staan duizenden mensen die de oversteek willen maken naar het Westen. Niemand rouwt om wat ooit de DDR was. Of toch? In het stasimuseum vertelt de gids dat er nog bewakers van vroeger wonen, achter de gevangenis, die regelmatig bezoekers lastig vallen met beweringen dat het toch niet zo erg was in de DDR. Vandaag is er nog weinig te merken van de verschillen tussen Oost- en West-Berlijn.

In Potsdam bezoeken we het huis van de Wannsee Conferentie. Heel wat leerlingen worden even heel stil wanneer de gids vertelt dat de beslissing tot vernietigen van alle Joden op een drafje wordt afgewerkt. In Ceciliënhof mogen onze laatstejaars even aanschuiven aan de conferentietafel van Potsdam. Hier worden de beslissingen genomen die een enorme weerslag hebben op Europa en de wereld. In 1947 spreekt Winston Churchill van het Ijzeren Gordijn dat vanaf dan West- en Oost-Europa verdeeld. De Koude Oorlog is een feit en zal duren tot 1989.

Op de laatste dag bezoeken we nog het Olympiastadion van Berlijn. In 1936 is het de trots van Adolf Hitler, die aan de wereld wil tonen hoe sterk Duitsland wel is. Het is ook de thuisbasis van Hertha Berlin en de plaats waar vele rockconcerten plaatsvinden. 

De eindejaarsreis wordt afgesloten in de Matrix, een danstempel onder de Warschauer Strasse, waar onze leerlingen zich nog even mogen uitleven….

Als ik op vrijdagmorgen achteruitkijk in de autocar zie ik allemaal slapende gezichten, maar de glimlach die we krijgen bij het afscheid vrijdagavond in Mortsel spreekt boekdelen: Berlijn heeft hen geïnspireerd. Berlin tut gut!

Henk Joppen