De grote wereldproblemen verschenen op het bord, maar ook huiswerk en leugens. Paul Van Ostaijen had ook heel wat om kwaad op te zijn, zo vertelde de dame van Jeugd en Poëzie Merchtem. "Boem paukeslag" mocht dus ook met de nodige stemkracht gedeclameerd, iets wat de zesdejaars duidelijk niet gewoon waren.
Na wat zoeken en afwegen ging een vijftal groepjes aan het schrijven, eerst associatief brainstormend in het klad, daarna breed uitgesmeerd over een groot blad in alcoholstift in een meer definitieve gedaante.
Leerlingen zochten en vonden originele woorden voor geld, maatschappelijke verplichtingen en de macht van de rijkdom. Op groot papier verschenen 'dode presidenten' en 'machtsflappen'. Dat ze iets mochten schrijven over braken, over sociale druk of over de school die ze stilaan ontgroeien, vonden sommigen een hele verademing. Dat poëzie dat kan bleek een aangename ontdekking.
Om af te sluiten las elke groep zijn gedicht expressief voor, sommigen zelfs met de nodige kostumering. De kunstwerken hangen te pronken aan het lokaal waar ze Engels hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten