75 jaar na de bevrijding van de concentratiekampen bezoeken we met onze leerlingen van zes het Fort van Breendonk en de Dossinkazerne in Mechelen
Donderdag 5 maart 2020. Het is een kille en regenachtige dag. Klaar om weer met onze zesdejaars naar Breendonk en Dossin te trekken. Het verhaal moet verteld worden. Omdat het zo gruwelijk en onmenselijk is, maar ook jongeren te waarschuwen voor extremisme in de samenleving.
Het verhaal van Breendonk is hard. Het laat zien tot wat mensen in staat zijn. Aan de blikken van mijn leerlingen zag ik het na enkele minuten in het Fort. De gids brengt ons ook naar de folterkamer waar bekentennissen worden afgedwongen, gevangen worden mishandeld. Het gebeurt vandaag spijtig genoeg nog in de wereld.
Na een middagpauze in Mechelen trekken we naar de Dossinkazerne. Hier worden vanaf 1942 Joden verzameld om ze op transport te zetten naar Auschwitz. Het museum vertelt het verhaal van de vele Joden die worden weggevoerd, over verraad en haat. Maar er is ook plaats voor mooie verhalen. Mensen die ondanks druk die er op hen was toch Joden hebben geholpen. Dat maakt het verhaal van Dossin zo intens mooi: je hebt altijd de mogelijkheid om mens te blijven.
Het is stil in de autocar op weg naar Mortsel. Onze zesdes moeten de verhalen laten bezinken. Er rest alleen nog stilte en diep respect…
Nooit meer oorlog!
Henk Joppen
