Met de excursie aardrijkskunde voor de zesdejaars wetenschappen mikten we op het snijpunt van Condroz, Fagne Famenne en net die Ardennen. Het startschot was voor Comblain-au-Pont, gebouwd op en mét zand- en kalkgronden, het gevolg van duizenden jaren oude schelpen op de toen nog zeebodem.
De stille getuigen lieten zich bewonderen in een stralend lentezonnetje: een verlaten steengroeve, waar de natuur de plaats van de mensen aan het heroveren is. Op de zonnigste plaatsen fladderden de eerste vlinders al, maar wij doken de grotten in op zoek naar geologische structuren en fladderaars van een heel andere orde.
Vleermuizen maken dankbaar gebruik van de constant lage temperatuur om hun lichaamsfuncties op een laag pitje te zetten tijdens de wintermaanden. Warmt het buiten op, dan hervatten ze hun jacht op minstens duizend insecten per dag. Intussen leerden de zesdes dat je je Frans kunt gebruiken om te onthouden welke structuren nu ook alweer stalagtieten en welke de stalagmieten zijn.
Om het carnavalsgebeuren in het dorpje voor te zijn, vertrok de bus wat vroeger uit het bezoekerscentrum. De ninja- en hippiekinderen keken geïnteresseerd naar die groep jongeren onderweg naar het enige bergriviertje van ons land. We waren niet de enigen die de Ninglinspo wilden afdalen, gewapend met kaart en app en wandelschoenen. Toch was het voor velen een gewaagd avontuur en af en toe zocht iemand onbedoeld de grond of het water op, gelukkig zonder zware gevolgen. Iedereen arriveerde met een voldane glimlach op de lippen weer bij de bus.
