De rechtvaardige rechters van het KAM in Mechelen

Op donderdag 24 september trokken onze leerlingen van het 6^de jaar humane wetenschappen naar Mechelen voor een bezoek aan het gerechtshof.

In de voormiddag werd kennis gemaakt met de verschillende hoven en rechtbanken in België en kregen ze ieder een functie toegewezen. Zo konden Maarten en Willem twee ‘rechtvaardige rechters’ spelen en Eline en Marie zich toeleggen op het werk van een advocaat.  

Met een uitgebreide functiebeschrijving trokken ze dan naar de zitting om hun eigen rol te observeren en zo nauwkeurig mogelijk op te schrijven wat deze vrouw of man deed. Verdachten werden binnengeleid en advocaten animeerden de rechtszaal. Een jonge kerel kwam zich voor de rechter zelf verdedigen, zonder advocaat. Het maakte indruk op onze jonge snaken uit Mortsel. Na de observatie opdracht spraken de rechter en de procureur ons toe. We mochten vragen stellen en onze ervaring met hen delen.

Na de middag moesten we zelf een zaak uitspitten en nadien spelen. Ieder kreeg zijn positie terug en via een concrete voorbeeldzaak kon de voorbereiding van het proces beginnen. Een onderzoeksrechter kwam onze leerlingen steunen om hun rol zo goed mogelijk te kunnen spelen.

Om 2u stipt mocht de eerste groep hun rollenspel uitvoeren. En het was zeker een topper. In echte rechtstermen veroordeelde de rechters de verdachten. De procureur las uitvoerig zijn vordering voor. Verdachten en hun advocaten verdedigden zich alsof hun leven er van afhing. 

Het vonnis was hard, maar er waren zeker ook verzachtende omstandigheden: werkstraffen en verplichte psychologische bijstand…

Het dagje rechtbank met 6 humane wetenschappen was zeker de moeite waard!

Henk Joppen

Inval in de studiezaal

Een uurtje studietoezicht is altijd een uitdaging. Vaak ken je niet alle leerlingen en lang niet iedereen slaagt er al in om een lesuur volledig op te vullen met zelfstandig studeren. Toch vinden veel boeiende ontmoetingen net dan plaats, want gegarandeerd zal iemand je vragen hoe je een integraal berekent of het meervoud van Latijnse woorden vormt. Op dat alles moet je kunnen antwoorden, want je hebt toch zelf je middelbare diploma gehaald en je bent natuurlijk niet voor niets 'De Leerkracht'.

Deze ochtend was er een klas tweedejaars die hun tijd met Frans en wiskunde wisten te vullen, op één iemand na. Die jongen - vaak zijn het jongens - had niets te doen. Of ik hem dan een opdracht mocht geven? Meestal krijg je dan het antwoord dat dat niet hoeft, maar hij had er zin in. Zag hij het zitten een verhaal te schrijven in het Engels? Iets spannends misschien? Over mannen die kwamen binnenvallen in deze studiezaal? Hij zag mijn inval helemaal zitten. Alleen het Engelse woord voor 'studiezaal' nog, en hij was ijverig aan het schrijven...

Kom gezellig slierten smullen... Pasta Mania op 17 oktober!

De oudervereniging lanceerde enkele dagen geleden de jaarlijkse pasta-avond. Met de opbrengst kochten ze in het verleden ondermeer de kleurrijke zitbanken in de overdekte speelplaats en de voetbalgoals. 

Wil je dus op 17 oktober genieten van overheerlijke pasta en een aangenaam gezelschap, en tegelijk de school steunen? Schrijf je dan zeker tijdig in!

3e jaar onderzoekt de 5er in Fort 5

Door de wind, door de regen en … in de modder gingen de leerlingen van 3 aso en 3 tso de voorbije week op wateronderzoek in Edegem.

Schepnetten vormden een belangrijk jachtwapen en de trofeeën werden trots in witte emmers getransporteerd naar de bioklas in Fort V.

Waterschorpioenen, zoetwaterkreeften, zoetwaterpoliepen en zelfs een mama-bloedzuiger met een negental baby-bloedzuigertjes aan haar lichaam werden uitvergroot bekeken met de binoculair.

Het waren weer van die leerrijke en plezante momenten waarvan het veldwerk biologie unieke herinneringen oplevert om ze te koesteren.

Tekst en foto's: mevrouw Ceulemans

KAM goed vertegenwoordigd op Ronde van Mortsel

De Mortselse jaarmarkt wordt traditioneel ingezet met een jaarmarktloop, die dit jaar was omgedoopt tot de 'Ronde van Mortsel'. Het belangrijkste verschil: je loopt niet alleen buiten, maar ook door gebouwen. 

Met heel wat leerlingen en leerkrachten verschenen de KAM'ers aan de start. Lachende gezichten, ondanks de regen. De meesten speelden het safe en kozen voor het lichtere parcours van 3 km, enkele dapperen waagden zich aan de 9 km. Iedereen kwam zonder kleerscheuren aan, al zag de een er toch frisser uit aan de finish dan de ander.

Maxi Minion

En toen kwamen de Minions de lerarenkamer binnen. Een grote twee-oog (Vergeef me, ik ken hun namen nog niet, zal ik aan mijn kinderen vragen), met een zwembril, een Schots aandoend t-shirt en een rode veer. De incorporatie van Napoleon? 

Van de kermis kwam hij. Vanwaar kwam hij nog, vroeg mijn collega, de nieuwe Minion-eigenaar. Uit een film gestapt, drie films om precies te zijn, verduidelijkte een jongere collega, die alles van 'Despicable Me' tot 'Minions The Movie' gezien had. 

Of de leerlingen nu met nog meer plezier in de les Engels zullen zitten valt nog even af te wachten, maar die grote gele knuffel houdt in elk geval een geanimeerd oogje in het zeil...

De eerste schooldag

Het schooljaar is intussen een dorstige baby van twee weken oud. Gretig drinkt het zijn flesjes leerstof en concentratie op. 

De pijn van de geboorte is intussen geleden, maar Ada Somers uit het eerste jaar blikt met ons nog even terug op die allereerste september. Haar belevenissen boetseerde ze in de vorm van dit verhaal: 

Ik ga alleen, maar ik ben niet alleen.

De laatste dag vakantie:

“Het is de laatste dag van de vakantie!” roept Thomas blij. Ik zit treurig door

het raam te staren. Morgen is het zover, dan ga ik al naar de grote

school. Helemaal alleen zal ik zijn. Iedereen en alles zal nieuw zijn. En ik

wil alles gewoon houden zoals in de lagere school. Waarom begint dit

nieuwe hoofdstuk in mijn leven? Wil ik deze bladzijde wel omslaan? Nee,

dat wil ik niet, maar het moet. Ik denk dat het voor mij nog te vroeg is, ik

blijf liever nog een jaartje in de lagere school. Dat lost niet veel op. Al die gedachten vormen samen een verschrikkelijk gevoel: stress. “TRIIIIING!” doet de deurbel. Thomas loopt alsof zijn leven ervan afhangt naar de deur. “Liesje is er!” roept Thomas naar mij. 

Liesje is mijn buurmeisje. Ik speel graag met haar omdat ze nog maar 6 jaar is. Ze is zo schattig. Maar nu wil ik alleen zijn. Langzaam stap ik naar de deur. “Wil je met me spelen?” vraagt ze. “Nu liever niet.” zeg ik. Ze kijkt me verdrietig aan. Haar teleurstelling dringt langs mijn ogen binnen tot in mijn hoofd. En daar aangekomen duwt ze mijn antwoord weg. “Het is al goed.” zeg ik met een zucht. Spijtig genoeg helpt haar aanwezigheid niet om het idee van school weg te werken. “Ga jij nu al naar het 3de kleuterklasje?”

vraag ik. Even twijfelt ze, daarna zegt ze: “Nee, ik ga naar het 1ste

leerjaar.” “Vind je dat spannend?” vraag ik. “Ja.” zegt ze verlegen.

Ik ga alleen:

Ik zit op de fiets op weg naar school. Er fietsen kinderen voor en achter

mij. Toch voel ik me alleen. Hoe zou het met Liesje zijn? “Ting, ting!”

doet de fietser achter mij. Geschrokken kijk ik op, bots bijna tegen de

voetganger naast mij en kom uiteindelijk weer in evenwicht. De school

komt dichter en dichter bij. Als ik aangekomen ben, parkeer ik mijn fiets

en ga binnen langs de grote poort. Op de speelplaats heerst een grote

drukte. Ik wil niet. Ik lees geen letter meer van dit hoofdstuk, ik ga terug

naar de vorige pagina. Opeens denk ik weer aan Liesje. “Komaan, dapper zijn,” denk ik.

Maar ik ben niet alleen:

Bang zit ik in de klas. Ik hoor de uitleg van de juf, mevrouw, maar ik

luister niet. Ik denk alleen aan Liesje. “Goed, dan gaan we nu papieren

invullen.” zegt mevr. Mistiaan.

Ik zit al een hele voormiddag in de klas, papieren in te vullen. En we

hebben ook het lessenrooster al ingevuld. Ik probeer alles wat we deze

voormiddag van informatie hebben gekregen terug op te sommen. Dat

lukt niet zo goed. Ik blader nog eens in de papieren die we hebben

gekregen… Daarna kijk ik de klas rond, om te zien waar de anderen

mee bezig zijn. Maar ik zie iets anders dan ik had verwacht. Ik zie

allemaal bange gezichten. Die net zoals ik in zichzelf “Help!” roepen.

Nu voel ik me niet meer alleen. Want ik ben gewoon niet alleen. En als jij

binnenkort deze grote stap zult zetten, ben jij ook niet alleen. Ik zal

samen met dit verhaal bij je zijn.

Gebruik je verstand… verstandig

De eerste toetsen duiken op in de digitale schoolagenda. Allemaal goed en wel, maar hoe begin je daaraan? Omdat studeren niet voor iedereen even vanzelf gaat, riep het KAM de hulp in van Paul Maes. Een verslag.

“Gebruik je verstand… verstandig”. Dat was het thema van onze interactieve avond op maandag 14 september voor de eerstejaars en hun ouders. 

Leren leren is een onderwerp waar heel wat om te doen is en het blijft altijd interessant. Hoe lang moet je studeren? Wat zijn goede studietechnieken? Welke hulpmiddeltjes kunnen het studeren vergemakkelijken? Op deze en tal van andere vragen kregen onze leerlingen gisteren een antwoord.

Een aantal leerlingen werd zelfs gevraagd om bepaalde technieken te demonstreren. Dit maakte de avond niet alleen leerrijk maar ook leuk.

Nu is het aan de hen om de tips in praktijk te brengen en leerexperts te worden.

Gezellig

Het is heerlijk picknicken in de zon. In de wijde omgeving van de school vind je met dit stralende nazomerweer overal groepjes jongeren. De zesdes hebben duidelijk de groenste, zonnigste plekjes ingenomen. Leerlingen van de tweede graad hebben zich verzameld aan de andere kant van het maïsveld, op de banken. Overal is het even een uur lekker luieren en ontspannen. 

Op zo'n moment wil ik heel even weer zestien zijn en mee liggen genieten van gewoon niksen samen met leeftijdsgenoten. Ik rij ze met een glimlach voorbij. Een zonnestraal knijpt mijn ogen samen tot spleetjes.

Uit logeren

Jongeren lezen niet? Vergeet het. Na amper één week tijd zijn al heel wat boeken van mijn klasbibliotheek uit gaan logeren, zonder dat er punten of opdrachten mee gemoeid waren. 

Of het wel mocht, een boek uitlenen? Als je ze terugbrengt en niet in stukken scheurt, vertel ik dan met een glimlach. 

Ze zijn in goede handen, mijn 'John Greens' en mijn 'Divergents' en al die andere titels die nu op nachtkastjes of bureaubladen wachten tot ze hun verhaal kunnen voortzetten.

(En nu stop ik met mijn blogbericht, want ik zit midden in een spannend verhaal...)

vrijdagavondgevoel

Vier dagen tijd had de vermoeidheid nodig om zich een weg door mijn poriën te zoeken. Het klinkt bijna lachwekkend: amper begonnen en al moe? Is het schooljaar niet nog maar net begonnen?

Het zal het nieuwe ritme zijn, het toegeven aan vaste patronen, die zich kalm opdringen, met de zekerheid dat ze het toch zullen halen. Kijk maar rond: hier verschijnt al een eerste geeuw, daar is al iemand sneller afgeleid...

Moe maar tevreden ben ik. Meer tevreden dan moe, al bij al. De nieuwe leerlingen werken verrassend goed mee, willen vooruit. De meesten toch. De vertrouwde leerlingen vinden het niet al te erg me weer te zien, of weten toch te doen alsof. 

En ja, er zijn er ook die alles saai vinden en alleen naar de klas komen om met hun buur te praten, die hun boeken amper hebben, maar ze wel al thuis vergeten zijn. Let eens op, mannen. Schrijf je dan de antwoorden op een cursusblad?

Misschien moet ik dit blogbericht gewoon herschrijven. Vier dagen tijd had de tevredenheid nodig. Het klinkt bijna lachwekkend: amper begonnen en nu al tevreden? Is het schooljaar niet nog maar net begonnen?

Copycat

Het kopieertoestel draait op volle toeren. Afspraken, hulp bij het leren leren, cursusmateriaal, het gaat allemaal door de rollen en lades van dat grote gevaarte en wordt vaak nog warm geserveerd aan de leerlingen. 

Wat zou zo'n machine allemaal denken? Zou hij filosoferen over hoe origineel je in deze tijden mag dan wel moet zijn? Over hoeveel je kan en mag kopiëren van elkaar? Kijk eens rond in de klas: iedereen ziet er op een andere manier hetzelfde uit. 

Of heeft het ding nachtmerries van de vele taken en opdrachten die door zijn ingewanden suizen? Onvoorstelbaar toch dat leerlingen in zo'n korte tijd zo veel te verhapstukken krijgen. 

Dan is het stil. 'Is hij stuk of wordt er even niet gekopieerd', vraagt iemand. Misschien is hij even aan rust toe, denk ik met een glimlach, terwijl ik in de klas een eerste opdracht uitdeel.

Een smakelijke morgen

Alleen maar blije gezichten rond de tafel. Wat wil je anders? Alle eerstejaars mochten hun tweede onthaaldag starten met een heerlijk klasontbijt. Gezellig en lekker!

Eén september, twintig over acht

Eén september, twintig over acht. Het is nog opvallend rustig aan het Atheneum. De eerste leerlingen druppelen mondjesmaat binnen. Hier en daar lopen ook wat mama's of papa's, terwijl zoon- of dochterlief de weg naar de overdekte speelplaats vindt. Daar wacht een team klassenleraren van het eerste jaar om ze te vertellen waar de nieuwe leerlingen zo meteen om negen uur verwacht worden. 

Tegen die tijd wordt het wel behoorlijk druk, want de laatste jaren neemt het aantal leerlingen op het KAM alsmaar toe. Nog enkele uren en de gangen en klassen gonzen en bruisen weer van de activiteit. 

Zo'n eerste dag is zoeken, verkennen, wennen. Je moet de vakantie nog uit je lijf schudden, ontmoet heel wat nieuwe mensen, krijgt een grote hoeveelheid informatie te verhapstukken... Hoe heette ook weer die leerkracht Frans, waar liet ik mijn inlogcode voor Smartschool, in welk lokaal hebben we gedragswetenschappen?

Vanaf morgen betekent 'twintig over acht' weer dat de lessen al begonnen zijn. Hopelijk blijft er de komende dagen, weken en maanden nog genoeg hangen van het enthousiasme van zo'n eerste dag. Dat het voor iedereen een fantastisch jaar mag worden!