GWP Normandië

Op dinsdag 3 mei 2011 vertrok vroeg in de ochtend een bus vol zesdejaars, die verlangend uitkeken naar een leerrijke en plezierige, zoniet legendarische, studiereis naar het beroemde Normandië.

Na een lange busrit kwamen we aan in Rouen, waar we enkele historische plekken bezochten, zoals de prachtige kathedraal, de vele kerken en het hospitaal voor de middeleeuwse pestlijders.

Hierna gingen we naar onze jeugdherberg in Grandcamp-Maisy, een klein kustdorpje. Het avondmaal ging er snel in, waarna we ons lekker konden ontspannen met pingpong spelen, voetbal kijken of een strandwandeling maken. Uiteindelijk gingen we slapen, benieuwd wat de volgende dag brengen zou.

Woensdag vertrokken we na het ontbijt naar het Duits kerkhof. Deze plek wordt vooral gekenmerkt door haar soberheid en somberheid en stemt tot nadenken over het vechten voor idealen en illusies. Vervolgens reden we naar Bayeux, waar we het wereldberoemde tapijt, dat het verhaal van Willem de Veroveraar vertelt, bezichtigden.

Toen we de lunch achter onze kiezen hadden geslagen, vertrokken we naar Point du Hoc, om daar het prachtige en enorme kerkhof van de Amerikaanse soldaten te bezoeken. Ook hier stonden we even stil bij al de slachtoffers die er zijn gevallen. Als afsluiter reden we naar Sainte-Mère-Église. Deze stad is vooral bekend door het verhaal van John Steele, de Amerikaanse parachutist die aan de kerktoren bleef hangen en het toch had overleefd. Eenmaal terug in de jeugdherberg konden we na het eten in de zee plonzen of gewoon gezellig keuvelen.

Tijdens de voorlaatste dag bezochten we de Mémorial van Caen. In dit museum werd de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog zeer gedetailleerd weergegeven. We hielden ook een picknick met heerlijk stokbrood, zalige salami en tongstrelende kaas (niet noodzakelijk in deze volgorde). Daarna trokken we richting kust, om te genieten van zon, zee en ijsje. Voor de laatste keer keerden we terug naar onze slaapplaats, om de avond af te sluiten met een razend spannende en plezierige quiz.

Vrijdag pakten we onze koffers in, keken nog een laatste keer naar de jeugdherberg om en reden naar Honfleur, een pittoresk kuststadje met een prachtige houten kerk, dat vroeger werd bewoond door vele impressionisten. Nadat we hier eventjes vrij hadden mogen rondlopen, gingen we nog een laatste keer naar de zee, ditmaal in Etretat, om het laatste middagmaal in Normandië te nuttigen, het uitzicht te bewonderen en ons door de golven heen en weer te laten zwiepen. En hup, toen moesten we weer de bus op, richting België.

Toen de deuren van de bus aan de Molenlei weer opengingen, pakten we allemaal onze bagage, zeiden elkaar gedag en gingen moe, maar héél voldaan weer naar huis.

Tekst: Pieter Verheyen