De fabrieken gaan falliet, in Charleroi... en het geld vloeit naar de Maas in Charleroi. Men houdt niet van politiek... in Charleroi, maar men houdt wel van elkaar... in Charleroi.
Een prachtige ochtend. De zon prikkelt mijn ogen. Vandaag hebben we maar één doel: Wat is dat daar in Charleroi? Zijn de straten er vuil en vies? Zitten de plaatselijke politici achter slot en grendel... of heeft de stad opnieuw hoop?
Tijd dus om het te gaan vragen. En de rode loper ligt er. Het KAM is welkom in dit stukje 'pays noir'. Een rondleiding langs de plaatselijke reuzen, het verhaal van de rijkdom die deze stad ooit kende: de hoofdstad van de 'Borinage', het kloppend hart van de steenkoolindustrie.
Er waren ook de Waalse media... om interviews af te nemen en ons te vragen waarom er toch nog Vlamingen zijn die interesse hebben voor het politieke spel in zuidelijk België.
Jongeren uit het atheneum van Charleroi wachtten onze leerlingen op. De ontmoeting was hartelijk. Er werden zelfs emailadressen uitgewisseld.
Na de middag trokken we naar Marcinelle. Eerst even stoppen in het museum van de fotografie, waar we een overzicht kregen, gekruid met beelden van het mijnverleden.
Om de dag af te sluiten bezochten we nog het 'Bois du Cazier'. Deze mijnsite werd wereldberoemd door de mijnramp van Marcinelle in 1956. Ook vele Vlamingen verloren er het leven...
En nu nog een quiz... en dan snel onder de wol. Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten