Het is halfzeven. Op de Molenlei is alles rustig. Eén voor één komen ze aan, de vijfdes, reiskoffer bij de hand. Sommigen lusten al een croissant; voor anderen is het nog te vroeg. Eerste bestemming vandaag: Gerolstein.
Tien over acht. Zijn we al in Duitsland? Ligt Aken nog in België, of al over de grens? Met de atlassen bij de hand worden de eerste geografische vragen vlot beantwoord. In de GWP-bundel staat de rest.
Te laat
Slecht nieuws: we zijn te laat. Ten minste, om nog te kunnen genieten van het tropische klimaat dat hier ooit was. Te laat ook, om nog fossielen te vinden: alle toeristen die Gerolstein bezochten, wilden er graag eentje als souvenir.
Tijdens onze bosbeklimming hopen we vulkaansporen te vinden. Die zijn er in de vorm van gestolde lava en de oude vulkaanheuvels die nu begroeide hellingen zijn.
Of er vleermuizen in de grotten leven? We zullen het niet weten. De uitleg over stalagtieten is dan weer wel blijven... hangen.
Na het middageten trekken we naar Daun, waar we drie "Maaren" bezichtigen. De ondergelopen vulkaankegels nodigen uit om in te gaan zwemmen. We houden het bij een beklimming van de "Dronke Turm", schommelen aan de rand van het ravijn of even uitrusten in een tuinstoel.
In Strohn schetsen de leerlingen de Lavabombe. Het gaat van vrij rudimentair tot behoorlijk artistiek en het uitkiezen van de juiste positie is daarbij niet onbelangrijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten